Een kibboets (Hebreeuws: קיבוץ) is een collectieve landbouwnederzetting in Israël. Kibboetsen werden opgericht aan het begin van de twintigste eeuw door Joodse immigranten die een nieuwe samenleving wilden creëren op basis van gelijkheid en collectiviteit.
De basisprincipes van een kibboets zijn:
- Collectivisme: Alle leden van de kibboets delen in het werk en de opbrengsten van de gemeenschap.
- Gelijkheid: Alle leden hebben dezelfde rechten en verantwoordelijkheden, ongeacht hun afkomst of achtergrond.
- Voluntarisme: Lidmaatschap van een kibboets is vrijwillig.
In een kibboets wonen en werken de leden samen. Ze delen de taken op het gebied van landbouw, veeteelt, industrie en diensten. De kinderen worden opgevoed in gemeenschappelijke crèches en kinderopvang.
Kibboetsen hebben een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van Israël. Ze hebben bijgedragen aan de kolonisatie van het land en de ontwikkeling van de Israëlische economie.
In de afgelopen decennia zijn kibboetsen sterk gemoderniseerd. Ze hebben zich aangepast aan de veranderende omstandigheden in Israël en de wereld. Veel kibboetsen zijn nu meer gediversifieerd en hebben zich gespecialiseerd in andere sectoren, zoals toerisme en technologie.
Er zijn ongeveer 270 kibboetsen in Israël, met in totaal ongeveer 125.000 inwoners. De meeste kibboetsen bevinden zich in het noorden en het zuiden van het land.
Enkele bekende kibboetsen zijn:
- Kibboets Degania, de eerste kibboets in Israël, opgericht in 1909
- Kibboets Ein Harod, een van de grootste kibboetsen in Israël, opgericht in 1921
- Kibboets Yad Mordechai, een kibboets die tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 een belegering door het Egyptische leger doorstond