Gedogen niet afkeuren
Inleiding
Gedogen is een fenomeen dat al lange tijd bestaat binnen onze samenleving. Het houdt in dat bepaalde handelingen, die eigenlijk in strijd zijn met de wet, toch worden toegestaan of oogluikend worden toegestaan. Vaak gebeurt dit omdat de handelingen van beperkte ernst zijn, er geen capaciteit is om streng te handhaven, of omdat er andere prioriteiten zijn. Hoewel gedogen vaak wordt gezien als een grijs gebied, is het niet per definitie een vorm van afkeuring. In dit artikel zullen we nader ingaan op het concept van gedogen en waarom het niet altijd gelijkstaat aan afkeuren.
Gedogen als pragmatische oplossing
Een van de redenen waarom gedogen wordt toegepast, is omdat het een pragmatische oplossing kan zijn in bepaalde situaties. Stel, er is een regel die door een groot deel van de bevolking als onredelijk wordt beschouwd. Het handhaven van deze regel zou veel tijd, geld en middelen vergen, terwijl er wellicht belangrijkere zaken zijn om op te focussen. In zo’n geval kan gedogen een manier zijn om de sociale vrede te bewaren, zonder dat dit direct betekent dat de betreffende handeling wordt goedgekeurd.
Gedogen als signaal
Een andere reden waarom gedogen niet altijd gelijkstaat aan afkeuren, is dat het soms juist een signaal kan zijn van een veranderende maatschappij. Wetten en regels zijn niet statisch, maar evolueren mee met de samenleving. Soms lopen wetten achter op de veranderende normen en waarden van de bevolking. In zo’n geval kan gedogen dienen als een signaal dat de wetgeving herzien moet worden. Door bepaalde handelingen oogluikend toe te staan, wordt er ruimte gecreëerd voor discussie en debat over de huidige regelgeving.
Gedogen als tijdelijke maatregel
Daarnaast kan gedogen ook worden gezien als een tijdelijke maatregel, in afwachting van een definitieve oplossing. Soms is het niet mogelijk of wenselijk om direct in te grijpen bij bepaalde situaties. In zo’n geval kan gedogen een manier zijn om tijd te winnen, bijvoorbeeld om een alternatieve oplossing te zoeken of om betrokken partijen de gelegenheid te geven om hun gedrag aan te passen. Het gedogen van bepaalde handelingen betekent dan niet dat deze handelingen geaccepteerd worden, maar dat er ruimte wordt geboden voor verdere actie of besluitvorming.
Conclusie
Hoewel gedogen vaak wordt gezien als een grijs gebied, is het belangrijk om te beseffen dat gedogen niet per definitie gelijkstaat aan afkeuren. Gedogen kan een pragmatische oplossing zijn, een signaal van verandering, of een tijdelijke maatregel in afwachting van een definitieve oplossing. Het is een complex fenomeen dat contextafhankelijk is en waarbij afwegingen worden gemaakt tussen handhaving, maatschappelijke ontwikkelingen en andere prioriteiten. Door gedogen te begrijpen en te nuanceren, kunnen we een bredere kijk krijgen op de dynamiek tussen wetgeving, samenleving en de rol van de overheid.