De streek in Wallonië die bekend is om zijn voormalige steenkoolindustrie is de Borinage. De Borinage is een mijnstreek in het westen van Wallonië, gelegen in de provincie Henegouwen. De streek ligt in een gebied met een rijke steenkoolvoorraad, waardoor er vanaf de 16e eeuw actief mijnbouw werd bedreven. In de 19e eeuw bereikte de steenkoolindustrie in de Borinage haar hoogtepunt, met meer dan 100.000 mijnwerkers in dienst.
De steenkoolindustrie in de Borinage kwam in de 20e eeuw in een neerwaartse spiraal terecht. De steenkoolvoorraden werden uitgeput en de concurrentie van buitenlandse steenkool werd te groot. De laatste mijn in de Borinage sloot in 1992.
De steenkoolindustrie heeft een grote impact gehad op de Borinage. De streek werd gekenmerkt door een sterk stedelijke ontwikkeling en een hoog geboortecijfer. De steenkoolmijnen waren een belangrijke bron van werkgelegenheid en welvaart voor de regio.
Na de sluiting van de mijnen heeft de Borinage zich moeten heroriënteren. De streek heeft ingezet op toerisme en culturele ontwikkeling. Er zijn verschillende musea en monumenten die herinneren aan de steenkoolindustrie.
Hier zijn enkele voorbeelden van steenkoolmijnen in de Borinage:
- Collery Sainte-Barbe-au-Bois in La Louvière
- Collery Bois du Cazier in Marcinelle
- Collery de Monceau-Fontaine in Monceau-sur-Sambre
- Collery de Mariemont in Morlanwelz
- Collery de Boussu-en-Fagne in Boussu
De Borinage is een belangrijke toeristische bestemming in Wallonië. De streek biedt een uniek inzicht in de geschiedenis van de steenkoolindustrie.