Ja, zulke dans zag je regelmatig in de programma’s van Wim T. Schippers. Hij was een groot liefhebber van absurdisme en slapstick, en dat kwam ook tot uiting in de dans die hij in zijn programma’s gebruikte. De dans was vaak ongecoördineerd, ongemakkelijk en soms zelfs pijnlijk om te zien. Dit was bedoeld om het publiek te laten lachen, maar het had ook een meer subtiele boodschap. Schippers wilde laten zien dat dans niet altijd perfect hoeft te zijn om mooi te zijn. Het kan ook humoristisch en ontroerend zijn.
Enkele voorbeelden van dans in de programma’s van Wim T. Schippers zijn:
- De dans van de man in de gestreepte pyjama in “De Donkere Kamer van Damokles”. Deze man is eenzaam en vervreemd, en zijn dans weerspiegelt dit. Hij beweegt zich onhandig en ongemakkelijk, alsof hij niet weet wat hij met zijn lichaam moet doen.
- De dans van de twee mannen in de vogelpakken in “De Stratemakeropzeeshow”. Deze mannen zijn twee losers die proberen indruk te maken op vrouwen. Hun dans is ongecoördineerd en pijnlijk om te zien, maar ook hilarisch.
- De dans van de vrouw met de koffer in “De Kwis”. Deze vrouw is een overspannen ambtenaar die probeert te ontspannen. Haar dans is ongemakkelijk en onhandig, maar ook ontroerend.
Schippers’ gebruik van dans was een belangrijk onderdeel van zijn humor en zijn visie op de wereld. Het liet zien dat dans niet altijd perfect hoeft te zijn om mooi te zijn. Het kan ook humoristisch en ontroerend zijn.