Een sousafoon is een lage koperen blaasinstrument dat deel uitmaakt van de saxofoonfamilie. Het is het grootste en laagste lid van de familie, met een bereik van ongeveer vier octaven. De sousafoon wordt vaak gebruikt in bigbands, jazzensembles en symfonieorkesten. Het is een belangrijk instrument in de jazzmuziek, waar het vaak wordt gebruikt om een lage, basachtige klank te creëren.
De sousafoon werd in 1838 uitgevonden door Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoonfamilie. De naam “sousafoon” komt van het Franse woord “sous”, wat “onder” betekent, en het Latijnse woord “saxa”, wat “steen” betekent. Dit is omdat de oorspronkelijke sousafoons waren gemaakt van buisvormig ijzer, dat een steenachtige uitstraling had.
De sousafoon heeft een lange, buisvormige buis die is gemaakt van messing of zilver. De buis is bevestigd aan een mondstuk, dat wordt gebruikt om het instrument te spelen. De speler blaast in het mondstuk, waardoor lucht door de buis wordt geblazen. De lucht trilt tegen de randen van de buis, waardoor geluid wordt geproduceerd.
De toonhoogte van de sousafoon wordt bepaald door de lengte van de buis. De longer de buis, hoe lager de toon. De speler kan de toonhoogte van de sousafoon ook aanpassen door de vingers op de buis te plaatsen.
De sousafoon is een krachtig instrument dat een diepe, rijke klank heeft. Het is een belangrijk instrument in een verscheidenheid aan muziekgenres.