Willem II, de tweede koning der Nederlanden, werd geboren in Den Haag op 6 december 1792. Hij was de zoon van Willem I, de eerste koning der Nederlanden, en Wilhelmina van Pruisen. Willem II’s moeder was een dochter van Frederik de Grote, de koning van Pruisen.
Willem II groeide op in ballingschap in Engeland, nadat zijn vader in 1795 werd verdreven door de Franse revolutionairen. Hij studeerde aan de Universiteit van Oxford en de Pruisische militaire academie in Berlijn.
In 1815 vocht Willem II mee in de Slag bij Waterloo, waar de Franse keizer Napoleon werd verslagen. Na de oorlog werd Willem I koning van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, dat bestond uit het huidige Nederland, België en Luxemburg.
Willem II volgde zijn vader op als koning op 7 oktober 1840. Hij was toen 47 jaar oud, en is daarmee tot op heden het oudste Nederlandse staatshoofd bij aantreden. Willem II regeerde tot zijn dood in 1849.
Willem II was een controversiële koning. Hij was een groot voorstander van een sterke monarchie, en kwam vaak in conflict met het parlement. Hij was ook een voorstander van een grootscheepse uitbreiding van het Nederlandse koloniale rijk.
Willem II’s belangrijkste prestaties als koning waren de invoering van de Grondwet van 1848 en de uitbreiding van het Nederlandse koloniale rijk met Nederlands-Nieuw-Guinea.
Willem II’s afkomst
Willem II was een telg uit het Huis van Oranje-Nassau, een van de oudste adellijke geslachten van Europa. Het Huis van Oranje-Nassau werd in de 16e eeuw gesticht door Willem van Oranje, de leider van de Nederlandse Opstand tegen de Spaanse overheersing.
Willem II’s moeder, Wilhelmina van Pruisen, was een dochter van Frederik de Grote, de koning van Pruisen. De Pruisen waren een machtige Duitse staat die een belangrijke rol speelde in de Europese politiek.
Willem II’s afkomst was dus een mix van Nederlandse en Duitse invloeden. Dit was terug te zien in zijn politieke opvattingen, die een combinatie waren van Nederlandse tradities en Pruisische autoriteit.