Een spook dat er niet alleen voor staat, is een spook dat gezelschap heeft. Dit kan zijn van andere geesten, maar ook van levende mensen. Er zijn verschillende mogelijke verklaringen voor dit fenomeen.
Een mogelijke verklaring is dat geesten elkaar aantrekken. Dit zou kunnen komen doordat ze dezelfde energietrilling hebben, of doordat ze een gemeenschappelijk doel of ervaring delen. Zo zouden geesten van familieleden of vrienden elkaar kunnen aantrekken, of geesten van mensen die samen zijn gestorven.
Een andere mogelijke verklaring is dat geesten zich aangetrokken voelen tot levende mensen. Dit zou kunnen komen doordat ze troost of gezelschap zoeken, of doordat ze een boodschap willen overbrengen. Zo zouden geesten van overleden geliefden zich kunnen aangetrokken voelen tot hun levende familieleden, of geesten van mensen die onrecht zijn aangedaan kunnen zich kunnen aangetrokken voelen tot mensen die hen kunnen helpen.
In de folklore zijn er veel verhalen over spoken die gezelschap hebben. Zo zijn er verhalen over geesten die samen in een huis of kasteel wonen, of die samen op een plek rondspoken waar ze iets hebben meegemaakt. Er zijn ook verhalen over spoken die een levende persoon als gezelschap kiezen.
Een voorbeeld van een spook dat gezelschap heeft, is het verhaal van de witte dame. De witte dame is een figuur die in veel culturen voorkomt. Ze wordt meestal beschreven als een vrouwelijke geest die in witte kleding is gehuld. De witte dame wordt vaak gezien als een symbool van liefde, verdriet of onrecht.
Een voorbeeld van een verhaal over een spook dat een levende persoon als gezelschap kiest, is het verhaal van Casper. Casper is een geest die in een spookhuis woont. Hij is een vriendelijke geest die graag spelletjes speelt en mensen helpt.
Of het fenomeen van spoken die gezelschap hebben echt bestaat, is natuurlijk niet te bewijzen. Het is een fenomeen dat al eeuwenlang wordt gerapporteerd, en het is een onderwerp dat tot de verbeelding spreekt.