De Aarde, de Moeder
De Aarde, de Moeder, Zit in het hart van het heelal, Een vruchtbare schoot, Waarin het leven ontstond.
Ze is oud en wijs, En ze heeft veel gezien, Van de geboorte van de sterren, Tot de dood van de planeten.
Ze is een bron van liefde, En ze geeft alles wat ze heeft, Aan haar kinderen, De mensen, de dieren, De planten.
Ze is de belichaming van de natuur, En ze is heilig, Voor alle leven op aarde.
Een verhaal
In het begin was er de Aarde, Een koude, donkere plek, Zonder leven.
Dan, op een dag, Ontstond er iets magisch, In de diepten van de oceaan.
Een klein begin, Een enkel cel, Maar het was het begin van alles.
De cel groeide en vermenigvuldigde zich, En al snel ontstonden er complexere organismen.
Dieren, planten, En uiteindelijk mensen.
Het leven floreerde op aarde, En de Aarde werd een paradijs.
Maar het leven is ook kwetsbaar, En het werd bedreigd door uitsterving.
Maar de Aarde was geduldig, En ze wachtte tot het leven zich herstelde.
En zo kwam er een nieuwe dag, En het leven bloeide weer op.
De Aarde is de Moeder van alles leven, En ze zal er altijd zijn, Om haar kinderen te beschermen.
Een gedicht
O, Aarde, Moeder van ons allen, Jij bent de bron van ons bestaan, Jij bent de aarde, de lucht, het water, Jij bent het leven, de liefde, het licht.
Jij bent de bakermat van ons bestaan, Jij hebt ons gegeven wat we nodig hebben, Om te leven, te groeien, te bloeien, Om te zijn wie we zijn.
Wij zijn dankbaar voor jouw gaven, Wij zullen je altijd beschermen, Wij zullen je altijd koesteren, O, Aarde, Moeder van ons allen.