In het boek “Psychopathologie. Een wegwijzer in de geestelijke gezondheidszorg” van G. Van Aelst wordt het begrip “nooit” in de context van mentale retardatie gebruikt. Onder “c” wordt mentale retardatie gedefinieerd als een “verminderde intelligentie die al dan niet gekoppeld is aan een fysieke handicap”. De term “nooit” wordt hierbij gebruikt om aan te geven dat mentale retardatie een permanente toestand is. Mensen met mentale retardatie zullen dus nooit dezelfde intelligentieniveaus bereiken als mensen zonder mentale retardatie.
In het specifieke geval van de zoekresultaten die je hebt opgegeven, wordt de term “nooit” gebruikt om aan te geven dat mensen met mentale retardatie niet in staat zijn om een veelzijdige therapeut te zijn. Dit komt doordat mensen met mentale retardatie vaak moeite hebben met abstract denken en complexe concepten begrijpen. Hierdoor zijn ze niet in staat om een therapeutische relatie op te bouwen die gebaseerd is op wederzijds begrip en respect.
Het is belangrijk om op te merken dat deze definitie van “nooit” niet universeel is. Er zijn ook mensen die van mening zijn dat mensen met mentale retardatie wel degelijk in staat zijn om een veelzijdige therapeut te zijn. Deze mensen stellen dat mensen met mentale retardatie vaak een unieke kijk op de wereld hebben die waardevol kan zijn voor de therapeutische relatie.
Uiteindelijk is het aan de individuele therapeut om te beslissen of hij of zij in staat is om een therapeutische relatie aan te gaan met een persoon met mentale retardatie. Het is belangrijk dat de therapeut zich bewust is van de mogelijke uitdagingen die dit met zich meebrengt, maar ook van de potentieel positieve impact die een therapeutische relatie kan hebben.