Er is geen land dat alleen bewoond wordt door tweede en derde personen. In alle landen zijn er mensen van alle personen, inclusief de eerste persoon. De eerste persoon is de spreker of schrijver zelf, de tweede persoon is degene tot wie gesproken wordt, en de derde persoon is iedereen die niet de spreker of schrijver zelf is.
Er zijn echter wel enkele landen waar de tweede persoon veel vaker gebruikt wordt dan in andere landen. In deze landen wordt de tweede persoon vaak gebruikt om respect te tonen aan iemand, of om iemand aan te spreken met wie je een persoonlijke relatie hebt.
Een voorbeeld van een land waar de tweede persoon veel gebruikt wordt is Japan. In Japan wordt de tweede persoon “anata” gebruikt om iemand aan te spreken, zelfs als je die persoon niet goed kent. Dit is een manier om respect te tonen aan de ander.
Een ander voorbeeld is Thailand. In Thailand wordt de tweede persoon “khun” gebruikt om iemand aan te spreken. Dit is een algemene manier om iemand aan te spreken, ongeacht of je die persoon goed kent of niet.
In Nederland wordt de tweede persoon ook veel gebruikt, maar niet zo vaak als in Japan of Thailand. In Nederland wordt de tweede persoon vaak gebruikt om iemand aan te spreken met wie je een persoonlijke relatie hebt, zoals een vriend of familielid.
De derde persoon wordt in alle landen gebruikt om iemand aan te spreken die niet de spreker of schrijver zelf is. In Nederland wordt de derde persoon meestal gebruikt om iemand aan te spreken die je niet goed kent, of om iemand aan te spreken met wie je een professionele relatie hebt.