James “At Last” is een relatief onbekende maar historische context heeft het in verschillende kunstvormen zijn sporen nagelaten. De connectie met de Schotse geschiedenis en literatuur is bijzonder interessant.
Historische Achtergrond
James V van Schotland, ook bekend als Giacomo V in Italiaanse opera’s, is een prominente figuur uit de 16e eeuw. Hij was de jonge koning van Schotland, en zijn regeerperiode en bijbehorende verhalencultuur bleven invloedrijk tot in de 19e eeuw.
Invloedrijke Werken
Een van de meest invloedrijke werken uit die tijd is een gedicht dat zowel in Engeland als in Italië furore maakte. In 1819 vond de opera plaats, gebaseerd op Scotts gedicht, waarin King James V werd bezongen.
Hieronder een overzicht van enkele werken en hun invloed:
Werk | Datum | Details |
---|---|---|
Gedicht | 19e eeuw | Dit gedicht inspireerde vele andere werken en had een grote invloed op de literatuur van de 19e eeuw. |
Opera (1819) | 1819 | Een opera gebaseerd op Scotts gedicht, gezongen in het Italiaans. Koning James V werd hier afgebeeld als Giacomo V. |
The Braes of Yarrow | 1881 | Een roman die Schotland beschrijft na de gebeurtenissen van rond 1514, met een prominente rol voor boy-king James V. |
Historische Brieven | 1953 | Onder andere de ‘Letters of James IV’ die informatie verschaffen over de regeerperiode en persoonlijke correspondentie van James V. |
Significante Gebeurtenissen
Een ander belangrijk aspect in de folklore is het verhaal van Johnnie Armstrong, een Schotse raider die gevangen werd genomen en opgehangen door King James V in 1530. Dit verhaal blijft een belangrijk onderdeel van de Schotse ballade-traditie.
Conclusie
James V’s invloed reikte ver in zowel de letterlijke als figuurlijke zin. Van gedichten en opera’s tot historische documenten en novels, de recente geschiedenis onthult de blijvende impact van zijn regeerperiode en de kunst die daardoor geïnspireerd werd. “At Last” zong, is een gedenkwaardige bijdrage aan deze rijke nalatenschap.
Voor verdere verdieping kan men de brieven en werken zoals die van Stewart (1993) en Emond Ken (2019) raadplegen.