De schaduw van de berg
In een afgelegen dorpje in de bergen van Yemen woonde een oude man. Hij was een wijze man, en hij wist veel over de wereld en haar geheimen.
Op een dag kwam er een vreemdeling in het dorpje. De vreemdeling was gehuld in een zwarte mantel, en hij had een vreemde blik in zijn ogen.
De oude man sprak de vreemdeling aan. “Wie ben je?” vroeg hij.
“Ik ben een reiziger,” antwoordde de vreemdeling. “Ik ben op zoek naar iets.”
“Wat ben je op zoek naar?” vroeg de oude man.
“Ik ben op zoek naar de schaduw van de berg,” antwoordde de vreemdeling.
De oude man lachte. “De schaduw van de berg?” vroeg hij. “Die bestaat niet.”
“Oh, maar die bestaat wel,” zei de vreemdeling. “Ik heb hem gezien.”
“Waar heb je hem gezien?” vroeg de oude man.
“Ik heb hem gezien in de bergen,” zei de vreemdeling. “In de nacht, wanneer de maan schijnt.”
De oude man schudde zijn hoofd. “Dat is onmogelijk,” zei hij. “De schaduw van de berg is een legende.”
“Het is geen legende,” zei de vreemdeling. “Het is echt.”
De oude man en de vreemdeling discussieerden nog lang over de schaduw van de berg. Uiteindelijk besloot de oude man om de vreemdeling te helpen.
“Ik zal je helpen om de schaduw van de berg te vinden,” zei hij.
De volgende nacht gingen de oude man en de vreemdeling naar de bergen. Ze liepen lang en ze liepen hoog, totdat ze bij een afgelegen plek kwamen.
Op die plek stond een oude steen. De oude man en de vreemdeling gingen bij de steen staan.
“Dit is de plek,” zei de oude man. “Hier vind je de schaduw van de berg.”
De vreemdeling keek naar de steen. Hij zag niets.
“Waar is hij?” vroeg hij.
“Hij is hier,” zei de oude man. “Maar je kunt hem alleen zien als je hem met je hart kunt zien.”
De vreemdeling sloot zijn ogen en concentreerde zich. Hij dacht aan de schaduw van de berg. Hij dacht aan zijn zoektocht.
Na een tijdje opende de vreemdeling zijn ogen. Hij keek naar de steen.
En daar zag hij het: een donkere schaduw, die zich over de steen uitstrekte.
De schaduw was prachtig en angstaanjagend tegelijk. Het was een symbool van de duisternis en de lichtheid, van het leven en de dood.
De vreemdeling was stil. Hij kon zijn ogen niet van de schaduw afhouden.
“Dit is het,” zei hij. “Dit is de schaduw van de berg.”
De oude man glimlachte. “Ik wist het,” zei hij. “Ik wist dat je hem zou vinden.”
De vreemdeling bleef nog lang bij de schaduw staan. Hij was vervuld met een gevoel van verwondering en ontzag.
Toen het begon te schemeren, zei de vreemdeling: “Het is tijd om te gaan.”
Hij bedankte de oude man voor zijn hulp.
“Je bent welkom,” zei de oude man. “Ik ben blij dat ik je heb kunnen helpen.”
De vreemdeling verliet de bergen. Hij ging terug naar zijn eigen land.
Maar hij vergat de schaduw van de berg nooit meer. Het was een ervaring die zijn leven voor altijd zou veranderen.
Cryptische interpretatie
De schaduw van de berg kan worden gezien als een symbool voor het onbekende. Het is iets dat we niet kunnen zien of begrijpen, maar dat toch aanwezig is.
De vreemdeling is een zoeker. Hij is op zoek naar iets dat hem zal vervullen.
De oude man is een wijze man. Hij weet veel over de wereld en haar geheimen.
De bergen zijn een symbool voor uitdagingen en obstakels.
De steen is een symbool voor de waarheid.
De duisternis is een symbool voor de schaduwkant van het leven.
Het licht is een symbool voor de lichtkant van het leven.
Het leven is een zoektocht naar de schaduw van de berg. Het is een zoektocht naar het onbekende, naar de waarheid, naar het licht.