Het Frankische Rijk was een middeleeuws rijk dat zich uitstrekte van de Pyreneeën tot de Oostzee en van de Atlantische Oceaan tot de Elbe. Het werd gesticht door de Franken, een Germaanse stam die in de 5e eeuw het West-Romeinse Rijk binnenviel.
Het Frankische Rijk werd in de loop der tijd steeds groter. Onder de Merovingische dynastie (481-751) werd het rijk uitgebreid tot het grootste deel van Gallië, wat het huidige Frankrijk is. Onder de Karolingische dynastie (751-987) werd het rijk nog verder uitgebreid tot het grootste deel van West-Europa.
In 843 werd het Frankische Rijk verdeeld in drie delen:
- West-Francië, dat later Frankrijk werd
- Midden-Francië, dat later Nederland, België, Luxemburg, Zwitserland en delen van Italië werd
- Oost-Francië, dat later Duitsland werd
De gebieden van het Frankische Rijk kunnen worden onderverdeeld in drie hoofdgroepen:
- Gallië, dat het huidige Frankrijk, België en Luxemburg omvatte
- Germanië, dat het huidige Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en delen van Polen en Tsjechië omvatte
- Italië, dat het huidige Noord-Italië omvatte
Gallië
Gallië was het kerngebied van het Frankische Rijk. Het omvatte het huidige Frankrijk, België en Luxemburg. De belangrijkste steden in Gallië waren Parijs, Reims, Orléans en Tours.
Germanië
Germanië was het oostelijke deel van het Frankische Rijk. Het omvatte het huidige Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en delen van Polen en Tsjechië. De belangrijkste steden in Duitsland waren Aken, Keulen en Trier.
Italië
Italië was het zuidelijke deel van het Frankische Rijk. Het omvatte het huidige Noord-Italië. De belangrijkste steden in Italië waren Rome, Pavia en Verona.
Het Frankische Rijk had een grote invloed op de ontwikkeling van Europa. Het rijk zorgde voor eenheid en stabiliteit in een tijd van onrust. Het rijk stimuleerde ook de handel en de cultuur.