Erik de Rode was een Noorse vikingprins, zeevaarder en ontdekkingsreiziger die volgens een IJslandse sage Groenland ontdekte. Hij werd geboren omstreeks 950 in Noorwegen, als zoon van Thorvald Asvaldsson.
In 982 werd Erik de Rode vogelvrij verklaard in Noorwegen wegens een moord. Hij vluchtte naar IJsland, waar hij zich vestigde in het zuiden van het eiland. Daar trouwde hij met Thjodhild, de dochter van een lokale leider.
In 985, na drie jaar op IJsland te hebben gewoond, zette Erik de Rode koers naar het westen, op zoek naar nieuw land. Hij bereikte Groenland en noemde het zo om meer mensen aan te trekken om zich daar te vestigen.
Erik de Rode stichtte twee nederzettingen in Groenland: de Oostelijke Nederzetting in het zuidwesten van het eiland en de Westelijke Nederzetting in het noordwesten. De nederzettingen bestaan nog steeds en zijn UNESCO-werelderfgoed.
Erik de Rode stierf in 1003 in Groenland. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de geschiedenis van de Vikingen.