Johan Harstad, een Noorse auteur, toverde een meesterwerk van meer dan zevenhonderd pagina’s op papier. Dit werk is onderverdeeld in drie boeken, die elk twee of drie delen bevatten. De schrijver gebruikte Nynorsk, een ongebruikelijke keuze gezien het feit dat de Noorse literatuur traditioneel in Bokmål (letterlijk boekentong) verschijnt.
Het boek is een aaneenschakeling van één lange zin, een hypnotiserende wervelwind van herinneringen, associaties en gebeden. De verteller, Asle – een bekeerde katholiek net als Fosse – haalt herinneringen op aan zijn overleden vrouw Ales en zijn carrière als schilder terwijl hij pendelt tussen Bergen en het Noorse platteland.
Het schrijven van een dergelijk dik boek ging echter niet zonder angst bij Johar Harstad. Hij was bang dat de lezers dit als een machogebaar zouden opvatten of erger nog, dat mensen zouden denken dat hij het boek niet goed had geredigeerd. Desondanks sneed hij meer dan vijfhonderd pagina’s uit het oorspronkelijke manuscript.
Ondanks zijn angsten werd het boek goed ontvangen, met recensies die het beschrijven als “zo’n boek waarin je leeft en ernaar verlangt als het uit is”.
Een Noorse schrijver schreef er een heel dik boek over
| Schrijver | Titel | Aantal pagina’s | Verteller | Tradtionele taal |
|---|---|---|---|---|
| Johan Harstad | Niet vermeld | Meer dan 700 | Asle | Nynorsk |