De dode hond lag op de stoep. Hij was oud en zwak, en hij had een pijnlijk gezicht. Zijn ogen waren half open, en zijn tong hing uit zijn bek.
Een voorbijganger stopte en keek naar de hond. Hij voelde zich verdrietig om hem. Hij boog zich voorover en aaide de hond over zijn hoofd.
De hond opende zijn ogen en keek de voorbijganger aan. Hij kwispelde met zijn staart.
“Het is goed”, zei de voorbijganger. “Je hebt het niet meer moeilijk.”
Hij stond op en ging verder.
De hond keek hem na tot hij uit het zicht verdween. Toen sloot hij zijn ogen en liet hij zijn hoofd zakken.
Hij was dood.
**
De hond heette Snuffie. Hij was een labrador, en hij was 15 jaar oud. Hij was een lief en aanhankelijk hond, en hij was dol op zijn baasje, een jonge vrouw genaamd Anne.
Snuffie was al een paar maanden ziek. Hij had moeite met ademhalen, en hij at en dronk niet veel meer. Anne had hem naar de dierenarts gebracht, maar er was niets meer aan te doen.
Anne was kapot van verdriet toen Snuffie stierf. Ze had hem al haar leven lang gehad, en hij was haar beste vriend.
Anne besloot Snuffie te laten cremeren. Ze hield een kleine uitvaart voor hem, met een paar goede vrienden en familie.
Anne heeft Snuffie nooit vergeten. Ze denkt nog vaak aan hem, en ze is dankbaar voor de mooie tijd die ze samen hebben gehad.
**
De dood van een huisdier kan een zeer moeilijke ervaring zijn. Het is belangrijk om de tijd te nemen om te rouwen, en om afscheid te nemen van je huisdier op een manier die voor jou goed voelt.
Er zijn veel verschillende manieren om afscheid te nemen van een overleden huisdier. Je kunt je huisdier laten cremeren, begraven, of op een andere manier bij je houden. Er zijn ook veel websites en boeken die je kunnen helpen bij het rouwproces.
Als je een huisdier verliest, is het belangrijk om steun te zoeken bij vrienden, familie, of een rouwtherapeut. Er zijn ook veel online forums en steungroepen waar je met andere mensen kunt praten die hetzelfde hebben meegemaakt.