De kerkelijke indicatie, ook wel de Romeinse indictie genoemd, is een Romeinse jaartelling die werd gebruikt om feestdagen en andere religieuze evenementen te bepalen. De indicatie werd berekend door een cyclus van 15 jaar te gebruiken, die werd genummerd van 1 tot 15. Het jaar 1 van de indicatie begon op 1 januari 45 v.Chr., het jaar waarin Julius Caesar de juliaanse kalender invoerde.
De kerkelijke indicatie werd gebruikt door de vroege kerk om de data van paasfeesten en andere christelijke feestdagen te bepalen. Het werd ook gebruikt om de data van andere religieuze evenementen te bepalen, zoals de uittocht uit Egypte en de stichting van Rome.
In de middeleeuwen werd de kerkelijke indicatie ook gebruikt om de data van wereldlijke evenementen te bepalen. Het werd bijvoorbeeld gebruikt om de data van het bewind van koningen en keizers te bepalen.
De kerkelijke indicatie wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt door sommige kerken en religieuze organisaties. Het wordt ook gebruikt door historici en andere onderzoekers die werken aan de studie van de vroege kerk.