Een Erge Wildeman Is Toch Netjes
Er was eens een erge wildeman. Hij woonde in een grot in het bos en hij was altijd boos en agressief. Hij bedreigde iedereen die hij tegenkwam en hij hield ervan om mensen pijn te doen.
Op een dag kwam een jonge vrouw het bos in. Ze was verdwaald en ze wist niet hoe ze terug moest naar haar dorp. De wildeman zag haar en hij begon meteen te roepen en te dreigen.
De vrouw was bang, maar ze bleef kalm. Ze zei tegen de wildeman: “Ik ben niet bang voor je. Ik weet dat je een erge wildeman bent, maar ik weet ook dat je een goed hart hebt.”
De wildeman was verbaasd. Hij had nog nooit iemand ontmoet die zo dapper was. Hij begon te luisteren naar de vrouw en hij hoorde haar verhaal.
De vrouw vertelde de wildeman dat ze uit een klein dorpje kwam. Ze had een gelukkig leven gehad, maar haar ouders waren onlangs overleden. Ze was nu alleen en ze wist niet wat ze moest doen.
De wildeman voelde zich medelijden met de vrouw. Hij besloot om haar te helpen. Hij bracht haar terug naar haar dorp en hij zorgde ervoor dat ze weer veilig bij haar familie was.
De vrouw was dankbaar voor de hulp van de wildeman. Ze zei tegen hem: “Je bent geen erge wildeman. Je bent een goed mens.”
De wildeman glimlachte. Hij wist dat de vrouw gelijk had. Hij was niet meer een erge wildeman. Hij was een goed mens.
De wildeman bleef wonen in het bos, maar hij was nooit meer boos of agressief. Hij was een vriendelijke en behulpzame man. Hij hielp iedereen die hij kon en hij maakte het bos tot een veilige plek voor iedereen.
Moral van het verhaal:
Iedereen heeft een goed hart. Zelfs de meest erge wildeman kan veranderen.