De egocentrische toeschouwer bij het buikdansen is iemand die de voorstelling vooral ervaart als een spiegel van zijn eigen verlangens en behoeften. Hij is niet zozeer geïnteresseerd in de artiest of de kunstvorm, maar in wat de dans voor hemzelf betekent.
De egocentrische toeschouwer kan zich bijvoorbeeld aangetrokken voelen tot de sensualiteit van de dans. Hij ziet de buikdanseres als een object van verlangen, en geniet van de manier waarop zij haar lichaam gebruikt om hem te verleiden. De dans kan voor hem een manier zijn om zijn eigen seksualiteit te verkennen en te uiten.
De egocentrische toeschouwer kan ook geraakt worden door de emotionele expressie van de dans. Hij ziet de buikdanseres als een verteller van verhalen, en laat zich meeslepen door haar emoties. De dans kan voor hem een manier zijn om in contact te komen met zijn eigen gevoelens en innerlijke wereld.
In beide gevallen is de egocentrische toeschouwer vooral bezig met zichzelf. Hij ziet de voorstelling niet als een objectieve ervaring, maar als een reflectie van zijn eigen subjectieve wereld.
Hier zijn enkele voorbeelden van hoe een egocentrische toeschouwer bij het buikdansen kan reageren:
- Hij kan zich seksueel opgewonden voelen door de dans, en zijn aandacht richten op de rondingen van het lichaam van de danseres.
- Hij kan zich ontroerd voelen door de dans, en zich verbonden voelen met de emoties van de danseres.
- Hij kan zich geïdentificeren met de danseres, en zich zien als een soortgelijke persoon.
De egocentrische toeschouwer kan een waardevolle bijdrage leveren aan een buikdansvoorstelling. Zijn aanwezigheid kan de danseres motiveren om haar best te doen, en kan de voorstelling voor andere toeschouwers meer betekenisvol maken.
Echter, als de egocentrische toeschouwer de enige toeschouwer is, kan dit de danseres frustreren. Ze kan het gevoel hebben dat haar werk niet gewaardeerd wordt, en dat ze alleen maar een object van verlangen is.
Het is belangrijk dat de egocentrische toeschouwer zich bewust is van zijn eigen reacties op de voorstelling. Hij kan ervoor kiezen om zijn aandacht te richten op de artiest en de kunstvorm, in plaats van op zichzelf.