Het is donderdagmiddag 16 november 2023, 16:17 uur in Shaykh Uthman, Jemen. De zon schijnt fel en de lucht is helder blauw. In de drogist aan de hoofdstraat staat een jonge man achter de kassa. Hij heet Ahmed en hij is 22 jaar oud. Ahmed is een harde werker, maar hij verveelt zich dood bij de drogist.
De hele dag lang staan er maar een paar klanten in de winkel. Ze kopen meestal alleen de meest basale producten, zoals tandpasta, shampoo en wc-papier. Ahmed heeft al honderden keren hetzelfde gesprek gevoerd met klanten. Hij weet al precies wat ze gaan kopen voordat ze het zelf weten.
Ahmed probeert zich bezig te houden door boeken te lezen of muziek te luisteren, maar het is moeilijk om zich te concentreren. Hij kijkt uit het raam en ziet de mensen voorbijlopen. Hij zou zo graag iets anders doen, maar hij heeft geen andere keuze. Hij moet geld verdienen om zijn familie te onderhouden.
Ahmed besluit om een praatje te maken met zijn collega, Fatima. Fatima is een oudere vrouw die al jaren bij de drogist werkt. Ze is een aardige vrouw, maar ze is ook erg saai. Ze praat altijd over het weer of over haar familie.
Ahmed vertelt Fatima dat hij zich verveelt. Fatima lacht en zegt: “Ja, dat is het leven van een drogist. Het is niet altijd even spannend.”
Ahmed knikt. Hij weet dat Fatima gelijk heeft. Hij moet zich er gewoon bij neerleggen. Hij moet zijn best doen om het niet te erg te laten vervelen.
Ahmed gaat weer achter de kassa staan. Hij kijkt naar de klok. Het is nog maar een paar uur totdat hij naar huis kan. Hij kan het niet wachten.
Als de dag eindelijk voorbij is, loopt Ahmed snel naar huis. Hij is blij dat hij van de drogist af is. Hij gaat meteen naar zijn kamer en gaat op zijn bed liggen. Hij is moe, maar hij is ook opgelucht.
Ahmed sluit zijn ogen en valt in slaap. Hij droomt van een wereld waarin hij niet hoeft te werken en waarin hij alles kan doen wat hij wil.